De Salar van Uyuni is ongetwijfeld één van de mooiste plaatsen die ik ooit bezocht heb, twas zwaar, vier dagen in een jeep over een onherbergzaam landschap rijden, slapen op 4500 meter in betonnen huisjes zonder water of elektriciteit, ´s morgens kwam ik wakker met een ballonnen hoofd, gelukkig hielden de cocamaté en -blaren me er bovenop, onze gids was zestien jaar maar kende het gebied als geen ander, in de jeep speelde vrolijke muziek van Michael Jackson tot Deep Purple en Boliviaanse folklore, als eten kregen we soep en lamavlees, ook al hadden we drie keer een lekke band en was het best wel koud op sommige plaatsen, avontuurlijk was het zeker,
Onze tocht eindigde in Uyuni waar we vernamen dat er geen bussen meer reden omdat verschillende wegen overstroomd waren, we verbleven een nacht in het goedkoopste hotel waar het plafond bleek te lekken en we dan maar als noodoplossing de hele kamer vol hebben gezet met emmers, de volgende dag was er gelukkig een bus naar Potosi, het zat vol met Bolivianen die hun halve huisvoorraad met frigo´s en andere meubilair op de bus meenamen, gedurende de rit stopte de bus verschillende keren en werd iedereen verzocht om uit te stappen omdat de weg er te slecht bij lag en de bus dreigde vast te zitten,
In Potosi was het een heksentocht om een ticket naar Sucre te bemachtigen, verschillende mensen proberen je tickets aan te smeren tegen het dubbel van de prijs, omdat je gebruikt maakte van de terminal van Potosi moest je 2 boliviano´s betalen, na een hele dag reizen kwam ik om middernacht met mijn Israelisch gezelschap aan in de hoofdstad van Bolivië, een schitterende stad,
Groetjes,
Tim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten