Sucre+La Paz

Bij het bezoeken van de twee hoofdsteden in Bolivië heb ik eerder gemengde gevoelens, enerzijds waren beide plaatsen enorm mooi en fascinerend anderzijds ben ik er ook geconfronteerd geweest met veel armoede en criminaliteit. Sucre is een heel gezellige stad met trouwens enorm lekkere chocolade, ik had de intentie om er wat van op de sturen maar bij gebrek aan wilskracht ben ik hier niet ingeslaagd, even op de plaatselijke markt van Sucre rondlopen is al een hele belevenis, er is werkelijk van alles te koop, de cadavers van ieder dier worden er ter plaatste verdeeld, vele mensen eten er caldo de pollo, een soort plaastelijke Genste waterzooi maar eerlijk gezegd niet zo lekker. In Sucre heb ik tal van museums bezocht, de bevrijding van Bolivië door Simon Bolivar werd er andere uit de doeken gedaan, allemaal heel interessant maar het echte leven speelt zich uiteindelijk op straat af waar heel veel kinderen om geld vragen, een aantal onder hen spelen muziek of zingen maar velen bedelen onder het toeziend oog van hun moeder, het is uiteindelijk enorm moeilijk om elke situatie opnieuw in te schatten,

Mijn eerste dag in La Paz was een nog grotere aanpassing, dit is werkelijk een grootstad die nooit slaapt, in verschillende straten zijn er marktplaatsen, overal rijden er minibusjes die volgestouwd zitten met mensen, door de hoogte kreeg ik moeite met ademen bij het wandelen, ik was er aangewezen op mezelf wanneer ik op een drukke marktplaats aangesproken werd door een gast die me vertelde goed op mijn gerief te letten omdat twee mannen me in het oog hielden, ik maakte me snel uit de voeten, de schrik zat er even in, de volgende dag zou ik naar het Titicacameer gaan, een idylische plek.

Groeten,

Tim